Dla­cze­go ZEA?

Po­nie­waż w mar­cu 2014 ro­ku w Zje­dno­czo­nych Emi­ra­tach Arab­skich znie­sio­no obo­wią­zek wi­zo­wy mię­dzy in­ny­mi dla oby­wa­te­li Pol­ski, po­sta­no­wi­liś­my w tym ro­ku po­le­cieć do Del­hi (na wy­pra­wę w Hi­ma­la­je) li­nia­mi Emi­ra­tes z prze­siad­ką w Du­ba­ju i wy­brać ta­ki lot, któ­ry da nam pra­wie do­bę na zwie­dze­nie Emi­ra­tów.

Zje­dno­czo­ne Emi­ra­ty Arab­skie to kraj związ­ko­wy, w skład któ­re­go wcho­dzi sie­dem Emi­ra­tów (czy­li ob­sza­rów za­rzą­dza­nych przez Emi­rów), tj.: Abu Dha­bi (pol. Abu Za­bi), Du­bai (pol. Du­baj), Shar­jah (pol. Szar­dża), Aj­man (pol. Adżman), Umm al-Qai­wain (pol. Umm al-Kaj­wajn), Ras al-Khai­mah (pol. Ras al-Chaj­ma) i Fu­jai­rah (pol.) Fu­dżaj­ra. Łą­czna po­wie­rzchnia kra­ju jest mniej wię­cej rów­na 1/4 po­wie­rzchni Pol­ski. Ob­szar ten za­miesz­ku­je nie­co po­nad 8 mln osób. ZEA to mło­dy kraj – po­wstał w 1971 ro­ku. Obec­nie rdzen­ni miesz­kań­cy (Ara­bo­wie) sta­no­wią mniej niż 40% lu­dno­ści.

Choć w po­wszech­nym mnie­ma­niu ZEA ży­ją z ro­py naf­to­wej, to sy­tua­cja nie jest w tym wzglę­dzie ta­ka oczy­wi­sta. Emi­ra­ty ma­ją swo­je bud­że­ty, a do wspól­nej ka­sy wpła­ca­ją 10% swo­ich do­cho­dów. Zło­ża ro­py naf­to­wej Emi­ra­tu Du­baj wy­czer­pa­ły się w la­tach dzie­więć­dzie­sią­tych, stąd Du­baj mu­siał zna­leźć in­ne źród­ła do­cho­dów. W tej chwi­li są to han­del i tu­ry­sty­ka. Du­baj przy­cią­ga tu­ry­stów kos­micz­ną ar­chi­tek­tu­rą, sztu­czny­mi wy­spa­mi i naj­wyż­szym bu­dyn­kiem Świa­ta.

Z po­li­tycz­ne­go pun­ktu wi­dze­nia – ZEA to kraj trze­cie­go świa­ta. Kraj post­ko­lo­nial­ny, nie­za­an­ga­żo­wa­ny w zim­ną woj­nę. Nie spo­sób w je­den dzień zwie­dzić miej­sca od­da­lo­ne od cen­trum Du­ba­ju. Nie do­wie­my się więc, jak tu jest nap­raw­dę. Ale mo­że kie­dyś wró­ci­my tu na dłu­żej.

Wy­ra­zem ot­war­cia się na tu­ry­sty­kę jest m.in. nie­da­wne (od mar­ca 2014 ro­ku) znie­sie­nie wiz dla oby­wa­te­li wie­lu kra­jów (w tym Po­la­ków). Wa­lu­tą w ZEA jest Dir­ham (AED). Kie­dy pi­szę tę re­la­cję – za je­dne­go do­la­ra otrzy­ma­my oko­ło 3,6-3.7 dir­ha­ma. Za dwa po­ko­je w ho­te­lu za­pła­ci­liś­my oko­ło 250 AED, a za tran­sport z lot­nis­ka do ho­te­lu oraz czte­ro­go­dzin­ną wy­ciecz­kę sa­mo­cho­do­wą po Du­ba­ju dla pię­ciu osób – 1000 AED. Ce­ny ar­ty­ku­łów spo­żyw­czych (ku­po­wa­liś­my owo­ce, na­po­je, itp.) są po­ró­wny­wal­ne do cen w Pol­sce. War­to wy­mie­nić do­la­ry na dir­ha­my w kan­to­rze i pła­cić w skle­pach wa­lu­ta miej­sco­wą, gdyż w prze­ci­wnym wy­pad­ku (pła­cąc do­la­ra­mi) sto­so­wa­ny jest nie­ko­rzy­stny kurs 3,5 dir­ha­ma za do­la­ra.

Za­ło­żo­ny plan uda­ło się zrea­li­zo­wać w ca­ło­ści. Zwie­dzi­liś­my dwa mia­sta Shar­jah i Du­baj. Mi­mo trwa­ją­ce­go Ra­ma­da­nu nie od­czu­liś­my ża­dnych prob­le­mów z tym zwią­za­nych, a je­dy­nym utrud­nie­niem by­ła bar­dzo wy­so­ka tem­pe­ra­tu­ra.

Z lo­tu do Du­ba­ju.

Komentarze: pokaż komentarze (5)